بیانیه اکسسیویسم:
استفاده مفرط از منابع به شکل بزرگنمایی شده که توسط آن هنرمند با خلق آثار تجسمی دو یا سه بعدی، کلمات نوشته یا ادا شده، یا به هر طریق دیگری به بیانگری می پردازد.جامعه در رشد روز افزون مازاد و اتلاف منابعش، در انواع هنرها، به ویژه در آثار هنرمندان تجسمی بازتاب یافته است.
یک انعکاس، آزمونگری یا تحقیق بر جنبه های زندگی در حالت مفرط و مازاد با توجه ویژه به حوزه هایی که تاثیرات پیاپی و حقیقی بر اعضای جامعه دارد.حیطه های موضوعی اکسسیویسم اقتصاد، سیاست و رواشناسی هستند اما تنها به این حوزه ها محدود نمی شود. با توجه به تمام جوانب اجتماع و در هر صنعتی در سطح کلان، از رواج انداختن ساختگی منابع برای سود شخصی به شکل نامناسبی بر انسانیت اثر گذشته است.
در سیاست، رهبران به نارهبران بدل می شوند تنها به جهت اینکه منافع شرکای خود را تامین کنند که سود آنها اغلب در تضاد با منافع رای دهندگان و حامیان آنها است.
هدف سیستم سرمایه داری رساندن سود به سرمایه گذاران خصوصی یا شرکت ها، ظاهرا بدون توجه به انسان و تبعات زیست محیطی حاصل از اقدامات آنها است و در عین حال هدف آنها بر مشارکت بی مانند در رشد اقتصادی، اشتغال و کامیابی تاثیر گذار است.
مکانیزم های موجود در ساختار مالی، گسترش مداوم محدودیت برای تحقق بخشیدن به رشد مداوم سود را تحمیل می کند. بر اساس روابط مصرف گرایانه این فاکتور در بطن زندگی روزانه ی اجتماع وارد شده است.
بر اساس جبر گرایی، آزادی انتخاب وهمی است و جامعه نهاده شده است تا به عنوان تولید کننده ی مورد اعتمادِ مازاد عمل کند که خود، روان کننده و روغن ِ چرخ دنده های ماشین سرمایه داری است.