چند هنرمند شاخص زن (رادیکا سِث[۱]) (مترجم :امیر رضا قانعی محمدی)

۱- سول کالِرو[۲]

سول کالِروی ۳۳ ساله که مقیم برلین است، در ونزوئلا بزرگ شده است و سپس در نوجوانی به جزایر قناری رفته و بعدها در مادرید به تحصیل پرداخته است. در آثار او، محیط هایی پرشور و گیرا قابل مشاهده هستند. او در بزرگترین نمایشگاهش تا به حال، استودیو را به یک مدرسه­­ ی کارائیبی بدل کرد که اهالی آن منطقه می توانستند کلاس هایی با موضوع هنر آمریکای لاتین در آن بگذرانند. از کارهای پیش تر او می توان به تبدیل یک گالری به یک سالن آرایشگاه عجیب و مرموز و یا تزیین یک مدرسه سالسا در برلین با نقاشی هایی از میوه های استوایی و درختان نخل اشاره کرد.

۲- ریچل رُز[۳]

ریچل رُز ۲۹ ساله­ ی نیویورکی سال پیش برنده ­ی جایزه­ ی هنری  فریز شد و امسال بنا دارد حضوری حتی پر رنگ تر در این فصل داشته باشد. رُز از فیلم برای کندوکاو در مفهوم اخلاق استفاده می کند و از این رسانه برای نگاه به هر چیزی، از تجربه هایی در یک آزمایشگاه رباتیک گرفته تا طوفان های تگرگ در سیبری، بهره می برد و با ترکیبی از تصویر و موسیقی، روایت خود را سامان می دهد. در فریزِ امسال، رُز یک چیدمان مدل مقیاسی از نمایشگاه خواهد ساخت. این اثر که با استفاده از چراغ ها و صداهایی کامل شده است که حیوانات ساکن پارک رِجِنت را شبیه سازی می کنند، برای گشودن دنیایی حسی برای بازدیدکنندگانش طراحی شده است.

۳- کاترین اِهیم[۴]

کاترین اِهیم سی ساله­ ی مقیم لس آنجلس، مجسمه سازی با دیدگاه التقاطی است. از این رو، آثار او دربردارنده‌ی مبلمان هایی است که به نظر می رسد از پرتزل (نوعی نان شکل دار) ساخته شده اند، یا نقاشی های خط خطی با الهام از آثار علمی- تخیلی و مجسمه هایی صورت گرا که از صابون ذوب شده ساخته شده اند. در نمایشگاه هنر بروکسل در ۲۰۱۴، او برای ساختن یک برج از رول های دستمال کاغذی که چنان چیده شده بودند که شبیه به ستون های باستانیِ تمدنی فروپاشیده شده باشند، موفق به دریافت جایزه­ ی پیرِلی شد. جایی که اِهیم حضور داشته باشد، باید همواره در انتظار چیزی غیرمنتظره باشیم.

۴- نیکول وِرمِرز[۵]

نیکول وِرمِرز ۴۴ ساله که متولد آلمان است، در لندن زندگی و کار می کند، جایی که کلاژها، چیدمان ها و مجسمه هایی خلق می کند که به کندوکاو در فرهنگ مصرف کننده می پردازند. او در سال ۲۰۱۵ برای نمایشگاهش با نام  Infrastruktu نامزد دریافت جایزه­ی ترنر شده است. وی در این نمایشگاه، کت های پوست برّاقی را بر روی صندلی های بی روح اداری آویخت. در گذشته، او مجسمه هایی از ظرف های نَشُسته و اجزای سنگی ساخته است که بر وضعیت دور ریختنی طبیعت در دنیای مدرن تأکید دارند. مجسمه های او سرشار از زیبایی هستند و او بی شک از کسانی است می توان در آینده بیشتر از او شنید.

۵- سارا بارکر[۶]

سارا بارکر، هنرمند ۳۵ ساله­ی اهل گلاسکو، با سیمان، فلز، شیشه و برنج کار می کند و توانسته مجسمه هایی زیبا با جزئیات پیچیده بسازد. آثار چهره های ادبی همچون ویرجینیا وولف و امیلی دیکینسون با کاوشی که در فضاهای عمومی و خصوصی داشته اند، منبع الهامی برای او به شمار می روند. در اثر «چاقوی ظریف» او، جام های شیشه های به طور متزلزلی در میانه­ ی هوا معلّق شده اند و در اثر مجسمه­ی «الگوها» ، شیشه به طور کامل در میان درختان  باغی که در آن به نمایش گذاشته شده است، ناپدید می شود. منتظر دیدن لبه های تیز و ایده های انتزاعی باشید.

۶- لوسی بیچ[۷]

لوسی بیچ، هنرمند سی ساله لندنی، برخورد گفتمان های اقتصادی و احساسی را بررسی می کند. نمایشگاه «آدم خواران» این هنرمند، از گروهی از چیدمان های ویدیویی ساخته شده بود که بر قدرت گرفتن زنان تأکید داشتند. تصاویری از یک گروه حمایت از حقوق زنان به نمایش گذاشته شده بود که آنان را به شکل جهانی کوچک در یک جامعه­ی سرمایه داری نشان می داد. بیچ همچنین فیلم هایی با اجراهای رقص می سازد که در آن ها سعی دارد صدا را از طریق حرکت نشان دهد. در صورتی که نمایشگاه او چیزی در حد اثر بیان گر و عالی «منابع انسان» وی باشد، ما بسیار هیجان زده خواهیم شد.

۷- جنی هولزر[۸]

۶۵ ساله، یک هنرمند مفهومی است که در هوسیک فالزِ نیویورک سکونت دارد. او نظام های اطّلاعاتی مدرن را به سیاست ارتباط می دهد و برای بیلبوردهای تبلیغاتی و پروجکشن های خود بر روی ساختمان ها شناخته شده است. او عبارت«تفاوت های جنسیتی هرگز از بین نمی روند» را بر روی سردر یک تئاتر به نمایش گذاشت و عبارت «سوء استفاده از قدرت تعجب برانگیز نیست» را با لامپ های LED بر روی میدان تایمز قرار داد. سایر آثار او شامل نقاشی های سیلک اسکرین، نمایش های رقص و لوح های کاغذی ناشناس هستند که بر دیوارهای منهتن چسبانده شده اند. هولزر در دنیای هنر فرد برجسته ای است و ما بسیار مشتاق دیدن آثار جدید او هستیم.

۸- کارول باو[۹]

کارول باو ۴۴ ساله، ساکن نیویورک است و در این شهر به فعالیّت هنری می پردازد. او از گستره­ی متنوعی از مواد همچون چوب شناور، پر طاووس و فوم برای ساختن چیدمان هایی برای بررسی جنبش های هنری دهه­ی ۶۰ استفاده می کند. از آثار او می توان به کرم پروانه های فلزی انتزاعی که در خطوط متروک قطار نصب شده اند، مجسمه هایی از قفسه های کتاب و یک چیدمان بزرگ به نام «آب دهان کف آلود یک اسب»اشاره کرد. قدن زدن در یکی از چیدمان های این هنرمند تا حدی شبیه به دیدار از خانه­ی جادویی فردی عجیب و غریب است.

۹- سامارا اسکات[۱۰]

سامارا اسکات ۳۰ ساله­ ی ساکن لندن، یک هنرمند چیدمان است که اغلب کارهای اخیر او بر زیبایی اشیائی متمرکز است که دیگر قابل استفاده نیستند. او به بررسی این نکته می پردازد که چگونه فن آوری، رابطه­ی ما با طبیعت را تغییر داده است. او در یکی از آثارش، زباله های دریایی را بر روی کرکره های چوبی، در کنار ماشین های لباسشویی و درهای پلاستیکی قرار داده است. تصاویر وهم آلود او همیشه واجد یک باطن اجتماعی بوده است.

[۱] Radhika Seth

[۲] Sol Calero

[۳] Rachel Rose

[۴] Catharine Aheam

[۵] Nicole Wermers

[۶] Sara Barker

[۷] Lucy Beech

[۸] Jenny Holzer

[۹] Carol Bove

[۱۰] Samara Scott

:منبع

http://www.elleuk.com